0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ramazan davulu geleneği, uzun yıllardır devam eden ve geleneksel hale gelmiş bir uygulamadır. Geleneksel olarak sahur vakti insanları uyanmaları için davul çalan kişiler, sokakları dolaşır ve maniler söylerler. Bu şekilde insanlar sahur yapmak için uyanır ve oruçlarını tutmaya başlarlar.

Geçmişten günümüze kadar ulaşan bu gelenek, özellikle teknolojinin henüz gelişmediği dönemlerde çok daha büyük bir öneme sahipti. Günümüzde ise daha çok geleneksel bir uygulama olarak devam etmektedir. Ancak o dönemlerde, insanları sahura uyandırmak adeta kutsal bir görev olarak görülüyordu.

Ramazan davulcuları, evlerin kapılarının önünde durarak maniler söyler ve davul çalarlar. Açılan kapıdan kendilerine bir miktar harçlık verilir ve sonraki eve doğru giderler. Bu maniler daha sonra derlenip toparlanarak “Ramazanname” adı verilen kitaplarda toplanmıştır.

Örneğin, Ramazan davulcularının söylediği manilerden bazıları şunlardır:

“Hakk’tan bize geldi ihsan, müşkil işler oldu âsan.”

“Bu gecemiz ibtidâdır, ey mâh-ı sultan merhaba.”

“İl teravih, ilk sahur, sahur vaktinde dua, elbette makbul olur.”

Ancak, Ramazan davulu geleneksinin ilk olarak kim tarafından başlatıldığına dair net bir bilgi bulunmamaktadır. Osmanlı döneminde başlatıldığı düşünülen bu gelenek, yaklaşık 150 yıl öncesine dayanmaktadır. Ancak ilk Ramazan davulcusunun kim olduğu konusunda kesin bir bilgi bulunmamaktadır.

Bununla birlikte, Osmanlı dönemindeki diğer Ramazan geleneği olan Ramazan topu geleneğine dair kaynaklar bulunmaktadır. Osmanlı kaynaklarına göre, Ramazan topu geleneği ilk olarak 1821 yılında İstanbul Anadoluhisarı’nda başlamış ve yaklaşık 20-25 yıl sürmüştür.

Sonuç olarak, Ramazan davulu geleneği uzun yıllardır devam eden ve geleneksel bir öneme sahip olan bir uygulamadır. Ancak ilk olarak ne zaman ve kim tarafından başlatıldığına dair net bir bilgi bulunmamaktadır. Bu geleneğin kökenleriyle ilgili daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.