0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yezidilik, sözlü geleneğe dayanan batıni etno-dinsel bir yapıya sahiptir ve ismi, kökeni, teşekkül süreci ve tarihçesi konusunda pek çok farklı tez ileri sürülmüştür. Yezidiler, kendi geleneklerine göre kökenlerini Hz. Âdem’e kadar götürürler ve isimlerinin “Tanrı verdi” anlamında “Ezda (Xodê da)”dan türediğine inanırlar. Ancak batılı seyyahların ve çağdaş araştırmacıların gözlemlerine göre, Yezidilik’in kökenleri kadim İranî dinlere, hatta Yahudilik ve Hristiyanlığa dayandırılmaktadır.

Yezidilik’in belgelenebilen en eski tarihi, Şeyh ‘Adî bin Müsafir’e kadar gitmektedir. Ancak günümüzde Yezidiler, İslam’ın etkisi altında kendilerine özgü bir dinî yapılanmaya sahip olduklarını savunmaktadırlar. Yezidilik’in evriminde önemli bir rol oynayan Şeyh Hasan ve Şeyh Fahr(eddin), bölgedeki kadim din ve kültürleri kendi inançlarıyla sentezleyerek yeni bir dinî yapılanmanın temellerini atmışlardır.

Melek Tavus inancı, Yezidilik’in önemli bir unsuru olarak öne çıkmaktadır. Bu inanca göre, tanrısal misyon zamanla ‘Adî b. Müsafir’den Hz. Âdem’e geçmiş ve Melek Tavus, bu süreçte önemli bir figür haline gelmiştir. Melek Tavus’un öne çıkışı, 17. yüzyıldan itibaren Yezidilik’in inanç sistemine etki etmiş ve bu figür, Yezidiler’in inançlarında önemli bir yer edinmiştir.

Ancak Yezidiler’in inançları, zaman içinde değişmiş ve evrim geçirmiş gibi görünmektedir. 17. ve 18. yüzyıllarda, Yezidiler’in Şeytan’a tapmakla itham edildiği ve Batılı seyyahların notlarında Yezidiler’in Şeytan’ı yücelttikleri ifadelerine rastlanmaktadır. Bu durum, Yezidilik’in karmaşık ve çok yönlü bir inanç sistemi olduğunu göstermektedir.

Diyarbakır’da hala varlığını sürdüren Yezidilik/Êzidilik inancı, şehrin zengin kültürel mozaiklerinden sadece bir tanesidir ve bu inanç, bölgenin tarihine damgasını vurmuş önemli bir unsurdur.