0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Hepimiz çocuğumuzun mutlu, huzurlu ve başarılı olmasını isteriz. İşler iyi giderken sorun yoktur. Ancak işler planladığımız gibi gitmediğinde, nerede arayacağımızı dahi bilmediğimiz yanıtların peşinde karanlıkta yürümeye başlarız. Disipline döneriz; doğru yolda olup olmadığımızı bilmeden çocuğumuza çeşitli kısıtlamalar koyarız. Tüm iyi niyetimizle yolumuzu bulmaya çalışırız ama sorun bir türlü çözülmez; yanıtlarımız, hatta sorularımız bile tükenir. Gidecek yerimiz kalmadığında köşeye sıkıştığımızı fark ederiz. İşte geleneksel ebeveynlik modelinin sona erdiği ve daha derin bir anlayış için gerçek bir ihtiyacın (hatta kalpten bir yardım çığlığının) ortaya çıktığı yer tam da burasıdır.
Ebeveynliğin yalnızca çocukla ilgili olduğunu düşünmek, ebeveynin yalnızca ‘dışarıya’ bakmasına neden oluyor. İster istemez çocuklarımızı ‘yönetmeye ve düzeltmeye’ odaklanıyoruz. Geleneksel ebeveynlik, çocuk “yönetilirse” görevin tamamlandığı yanılsamasını yaratıyor. Bu da bizleri hep mutsuz ediyor
İyi bir ebeveyn olmanız dileğiyle….