0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Diyarbakır’ın çeşitli bölgelerindeki atölyeler, özellikle Sinek Pazarı semtinde yoğunlaşmıştı. Ham ipek, genellikle İran ve Çin’den gelirdi. Diyarbakır, bu ham ipekleri işleyerek dokuma atölyelerinde kullanırdı. Bölgedeki dokuma atölyeleri genellikle Ali Paşa ve Behram Paşa mahallelerinde bulunan evlerde faaliyet gösterirdi.

Anadolu’ya ipekböcekçiliğinin gelişi, MÖ 550’lere dayanmaktadır. Diyarbakır, ipek böceği yetiştiriciliği için uygun bir iklim sunmaktaydı. Dut ağaçları, özellikle Diyarbakır’ın Hevsel Bahçeleri’nde yaygındı. Bu bölgede yetiştirilen dut ağaçları, Amasya’ya göre daha kısa sürede verim alırken daha uzun ömürlüydü.

Osmanlı İmparatorluğu, 1800’lerin ortalarına doğru ham ipek üretiminde dışa bağımlılığını azaltmak için seferberlik başlattı. Diyarbakır, bu dönemde büyük bir ham ipek üretim merkezi haline geldi. Fiskaya’dan Balıkçılarbaşı’na kadar uzanan bölgelerde dut ağaçları ekildi, atölyeler kuruldu ve ipek üretimine yönelik teşvikler verildi.

Ancak, 1915 yılında alınan tehcir kararı, bölgedeki ipek üretimini olumsuz etkiledi. Birçok ustabaşı, esnaf ve aile, yaşadıkları yerleri terk ederek korkunç bir yolculuğa çıktı ve bir daha dönmedi. Atölyeler kapatıldı, üretim durdu ve bölgedeki dut ağaçları kesilmeye başlandı.

Diyarbakır’ın ipek üretimindeki parlak dönemi, zamanla geride kaldı. Ancak bu tarihi miras, Diyarbakır’ın geçmişindeki zenginliği ve kültürel çeşitliliği hatırlatmaya devam ediyor.