0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Yıllar süren acılar, susmayan ağıtlar ve genç yaşta toprağa düşen bedenler… Türkiye’nin terörle imtihanı onlarca yıl sürdü. Her çatışma, her saldırı yalnızca bir canı değil, bir halkın umudunu da alıp götürdü. Fakat bugünler, belki de bir dönüm noktasının eşiğinde olduğumuz günler.

PKK’nın silah bırakma kararı, sadece bir örgütsel yön değişikliği değil; Türkiye için tarihsel bir kırılma, vicdanları ferahlatan bir gelişme ve barışa atılan en ciddi adımlardan biridir. Bu karar, binlerce ailenin yüreğinde yıllardır dinmeyen fırtınaları dindirecek bir umut ışığıdır.

Barış, yalnızca çatışmanın bitmesi değildir. Barış, kin yerine anlayışı; öfke yerine empatiyi koyabilmektir. Silahların susması, dillerin ve yüreklerin konuşması için bir fırsattır. Şimdi, terörsüz bir Türkiye hayalini gerçeğe dönüştürmek, bu ülkenin her ferdinin sorumluluğudur.

Kürt meselesi, yıllarca bastırılmış taleplerin ve kimlik arayışının gölgesinde şekillendi. Ancak artık meseleye yalnız güvenlik penceresinden değil, demokratik haklar ve eşit yurttaşlık temelinde yaklaşmak zorundayız. Silahların sustuğu bir ortamda gerçek çözüm, ancak diyalogla, hukukla ve insan haklarıyla mümkündür.

Bu süreçte siyaset kurumu büyük bir sınavla karşı karşıya. Kutuplaştırıcı dilin terk edilmesi, milliyetçilikle demokratikleşmenin birbirine düşman değil, tamamlayıcı unsurlar olduğunu kabul etmemiz gerekiyor. Zira barışın dili, ne bağırarak ne de tehdit ederek inşa edilebilir.

Elbette bu kolay bir yol değil. Güvensizlikler, geçmişin acıları ve provokasyonlar bu yolda karşımıza çıkacaktır. Ancak asıl cesaret, savaşmakta değil; barışmakta gizlidir. Asıl kahramanlık, silah kuşanmak değil, silahı bırakmak ve birlikte yaşamı savunmaktır.

Bugün Türkiye’nin doğusundan batısına, kuzeyinden güneyine herkesin dileği aynı: Terörsüz bir Türkiye. Çocukların korkmadan okula gittiği, annelerin gözünün yolda kalmadığı, siyasetçilerin linç korkusu olmadan konuşabildiği bir ülke.

Bu hayal artık hiç olmadığı kadar yakın. Sessiz bir zafer bu. Ne televizyonlarda kutlaması yapılacak ne de sokaklara dökülen kalabalıklarla anılacak. Ama yüreklerde hissedilecek. Çünkü barış, en çok suskunluğun içinde yankılanır.